Cihangir de tesadüfleri sever

sabah uyanılır üstüne ilk bulduğun şey üzerine geçirilip ( ne giyersen giy acayip kaçmaz ne de olsa burası Cihangir; City of wierdos :) ) huzur arayan bünye sokağa atılır.askeri nizam sabahın kör şafağında değil diğerlerinin öğlen dediği saatte başlar akşamdan kalma hayat..huzursuzluk da vermez bu akşamdan kalmalık kimseye, normali budur çünkü uyanınca gözünde biriken çapak gibidir..hatta güzeldir yaşam belirtisidir..

bunca kalabalığın barındığı sokaklarda hep bir asil ıssızlık vardır..böyle insanı korkutan cinsten değil ama içinde hayat belirtisi olan bir dinginlik...hadi gel serin ama insanı ayık tutan bir kış sabahı diyelim bu ıssızlığa..sokakların makyajı gece uykusundan uyanınca bile üzerinde ve taze sanki.

bir insan evladı varlığı ile rahatsız etmez seni..girdiğin her dükkanda sana yer vardır.. böyle istanbul'da hangi kapıyı açsan dışarı taşan kalabalık, mıç mıç parfüm kokularıyla kişiliklerin bir birine karıştığı kalabalık yoktur. ne o kalabalık fazla gelir sana ne de sen onlara..Ortaköy, Bebek, Etiler üçlüsünün statndart hali de yoktur. birbirinin aynısı hatun ve er kişileri aynı muhabbetleri yapmazlar yan yana masalarda..ev sahiplerinin korkulu rüyası pasaklı sanatçılar da benim gibi çulsuz öğrenciler de bir çatı bulabilir kendine mesela..

her sokakta keşfedilecek yeni bir dükkan, cafe, hayal evi bulabilirsin..mini mini dört duvarlarda insanlar ne hayaller yaşatıyor oturur gülümsersin sadece.. mesela bugün çattım birisine ; kafasına estiği iki çeşit kek biraz da börek yapmış iki de masa atmış pencere önüne kendi işi ile uğraşıyor. gelen olursa umduğunu değil bulduğunu bayıla bayıla yiyor, muhabbet sohbette şirketten..insanların birbirine edicek iki kelam lafı var korkmadan çekinmeden ve kimin elini sıksam karşıma çıkan zamansızlıktan, içinde yaşamaya yer olmayan acele olmadan..yukarıda ki cihangiri zaman konusunda oldukça kayırmış belli ki..

sonra kendini bulayım derken yolunu kaybettiğin sokaklar tabi bir de işini bilen ayaklar seni manzara çaycısına getirir..consept cafelerin dibisinde masa tabure ve bir de manzara..soğuktan için titrese bile manzaraya değer..açar kitabını okursun kimsenin gürültüsü olmadan , necmi abi çay getirir devamlı sonra işini bilen başka ayakların getirdiği arkadaşlarla karşılaşırsın, sözleşmeleri sevmem oldum olası ama böyle karşılaşmaların tadına doyulmaz, bir nevi doğal selection :)  keyiflerin kesişmesi diyelim..hatta o keyifler ki uğruna hayatta sevgili çıkarttıran..öyle bir paylaşılmaz huzur hali..

yine aynı sokakları tavaf ede ede evin yolunu tutarsın depoladığın huzurla..yine görünmez pelerinlerinin altında insanlar markete girer gelecek haftaya hazırlık yaparsın..  bir kestane şekeri görürsün ne alaka! ağlamak gelir susarsın..