sarı ışık

yağmurlu bir sabaha uyanmak,

sıcak yatağından serin odaya geçerken sabahı hissetmek

ve şımarık kediler gibi pufidik ceketine sarınmak..

sonra koltuğa oturup kocaman pencereden şehri izlemek..sonra sessizlik

yağmurla birlikte hızlanan düşünceler, 

yağmur cama vurdukça sesleri duyulabilen düşünceler..

kapanan gözler..

daha çok gömüldüğüm koltuğum ve kucakladığım kollarım..sonra derinleşen

öyle bir yayılıyor ki ana, sanki zamanın ta kendisi 

sen hiç olmamışsın ya da ben şu an, hayat şu an var olmuş gibi

sonra geceden açık unutulmuş masa lambası

yağmurlu sabahın tek rengi sanki

gece ile gündüzü bağlayan

gerçek ile hayali

beni sana bağlayan

hep o sarı ışık.